در ضمن نگران نباشید در این مطلب خبری از اسپویل یا همان لو رفتن داستان نیست! فقط تا همینقدر بدانید که داستان سریال گامبی وزیر در مورد دختری نابغه است که استعدادش در شطرنج را در زیرزمین یک یتیم خانه کشف می کند. این مینی سریال بر اساس رمانی از والتر تویس (Walter Tevis) به همین نام ساخته شده و اسکات فرانک (Scott Frank) و آلن اسکات Allan Scott)) آن را تهیه و کارگردانی کردند. همچنین بازیگرانی همچون آنیا تیلور (بث)، توماس سنگستر (بنی)، ماریل هلر (آلما) و کریستین سیدل (دیردورف) در آن به ایفای نقش پرداخته اند.
۱. تریلر آلیس هارمون در سریال گامبی وزیر
تریلری که بچگی «بث هارمون» در آن می گذشت، ترسناک بود؛ با پارچه هایی که روان ناپایدار مادر بث را به نمایش می گذاشت. اما طراحی صحنه گامبی وزیر در چنین فضایی کار آسانی نبود. هانیش می گوید: «ما در آلمان تریلرهایی به این شدت فقیرانه نداریم. برای همین خیلی خوش شانس بودیم که این را پیدا کردیم.» این تریلر، دهه هفتادی متعلق به خانواده ای است که همگی بازیگر سیرک در باواریا بودند. با کمی تغییر، یعنی با چند لایه رنگ و شیشه الکل قدیمی خانه کودکی بث در این تریلی ساخته شد. هانیش اضافه می کند: «از الگو های شطرنجی سبز تیره استفاده کردم تا حالت قفس در خانه تداعی شود. این الگو در کافه ها هم پیدا می شود.»
۲. دفتر خانم دیردورف در سریال گامبی وزیر
رنگ غالب یتیم خانه دخترانه که در واقع عمارتی قدیمی خارج از برلین است به رنگ آبی نفتی است. اما دفتر خانه «دیردورف» طیفی روشن از رنگ سبز دارد. هانیش می گوید: «دفتر فضایی منظم و سختگیرانه دارد. درست مانند خود خانم دیردورف! گاهی اوقات سبز فضایی تازه و سرزنده را تداعی می کند اما نه در این محدوده. در این اتاق، سبز به سمت محو شدن می رود. شکل تیز و رنگ قهوه ای چراغ رومیزی که متعلق به دهه ۶۰ است، شخصیت خانم دیردورف را نشان می دهد.
۳. داروخانه محله بردلی
محل این داروخانه فرضی در تورنتو حومه شهر همیلتون است. ساختن یک داروخانه متعلق به دهه ۶۰ برای طراحی صحنه گامبی وزیر نیازمند وسایل و محصولات زیادی بود. یکسری از محصولاتی که از دهه ۶۰ بسته بندیشان تغییر نکرده بود در صحنه استفاده شد اما باقی محصولات به دست گروه طراحی صحنه تهیه و تولید شدند. «ما خودمان سه بسته صورتی را در ابداع و طراحی کردیم و در قفسه ها قرار دادیم تا در نهایت فقط سه نقطه صورتی در پس زمینه داشته باشیم.»
۴. اتاق نشیمن آلما ویتلی
نما خارجی خانه ساده و فروتن «خانم ویتلی» در تورنتو قرار داشت اما فضای داخلی در برلین فیلم برداری شد تا فضای بزرگتری در دسترس باشد. هانیش می گوید: «گروه ما همه آلمانی بودند پس باید صحنه ای می ساختیم که هیچ شباهتی به خانه های دوران کودکی خودمان نداشته باشد. باید خانه ای طراحی می کردیم که یک آمریکایی به محض ورود به آن می گفت اینجا چه قدر شبیه خونه مادربزرگمه.» مقدار زیادی از رنگ آبی، آش شله قلم کاری از الگو های مختلف، مجسمه های زشت حیوانات (مثل گربه های روی شومینه) جزئیات مدرن میانه قرن بیستم (ساعت ستاره شکل) همه نشانگر شخصیت خانم ویتلی هستند. هانیش اضافه می کند: «خانم ویتلی در ازدواجی عجیب با مردی عجیب گیر افتاده و سعی در ساخت نمایی از خوشبختی در خانه اش دارد. برای تزیین خانه اش از کاتالوگ ها استفاده می کند اما نتیجه خیلی بی سلیقه و نا مفهوم از آب در می آید.»
این مطالب را نیز از دست ندهید:
سریال فرندز ، از خانه مونیکا تا اتاق جویی
فیلم فروشنده برنده جایزه اسکار از اصغر فرهادی
۵. اتاق ناهار خوری آلما ویتلی
تم اتاق نشیمن در ناهار خوری ادامه پیدا می کند. جایی کاغذ های دیواری الهام گرفته از طبیعت با مجسمه های زشتی مانند ماهی سرامیکی روی کنسول ترکیب می شوند. به گفته هانیش هدف این بود که یک اتاق عجیب و حومه شهری بسازند که کاملا مادربزرگی باشد. حتی با این که خانم ویتلی سنی ندارد. چالش واقعی ساختن و نقاشی کاغذ دیواری بود. پس زمینه کاغذ دیواری کرم بود که گل های زرد بدرنگی رویش کشیده می شد و بزرگترین مشکل رنگ سبز بود زیرا در این پس زمینه مکرر محو می شد.
